Anneler karışmasanız 😒

Merhaba
Simdiki yazım biraz içimi dökmek için..
Bazı anneler yani benim gözlemdiğim bazıları; çocuklarını yeterince önemsediklerini sanıp aslında onlara zarar veriyorlar bence. Çocuklar özellikle konuşmaları tam başlayıncaya dek ve 5 yaşına kadar neredeyse kendilerini ifade edemediklerinden veya paylaşma vs bilemediklerinden birbirlerinin ellerindeki oyuncaklara vs saldırırlar. Birbirleri ile iletişim yöntemleri bazen konuşarak, ağlayarak ,çığlık veya dokunma şeklindedir. Bunu hepimiz kendi çocuğumuzdan biliyoruz değil mi en azından? Bazı çocuklar sakin bazıları ise daha hareketlidir. Ama elbette bu birİnin diğerinden daha akıllı V smart olduğu anlamına gelmiyor. En azından çocuklarımızın belirli ay döenmlerinde ne tepkiler verebildiklerini biliyor veya henüz gelmemiş belirli ay dönemlerini bilemeyebiliyoruz, bu demek olur ki bizim çocuğumuz da o an tepki almış oldugu çocugun yerinde olabilecektir gelecekte gibi..
Bence çocukların renkli renkli karakterleri ile birbirileri arasındaki iletişimleri sadece izlenmelidir. Müdahele edilmemelidir. Elbette zarar verme durumu söz konusu olduğunda bunu engellemek gerekir. Ama lütfen anneler kendi çocuğunuzu diğer çocuğu zedeleyerek koruma altına almayın. Her anne kendi sadece kendi çocugundan sorumludur. Ama iletişim halindeyken her ikisin de aynı sevecen hislerle yaklaşılmalıdır. Bu çocugunuzun sevgiyi öğrenmesini sağlar. Duygularını olaylar karşısında yönetmeyi öğretir.
Çocuğunuzun elinden oyuncak isteyen başka çocuk olursa mesela ona 'bana bak ben ... Annesiyim eğer onun elinden oyuncağını alırsan sana kızarım !!! ' DEMEYİN
çünkü bu çocuk bir gün sizin çocuğunuz da olabilir ve başka bir annenin bunu sizin çocugunuza demesini kaldıramazsınız bunu biliyorsunuz değil mi ? Bu yaklaşım şekli eğitmez, sadece uzaklaştırır birbirinden. Oysa orada doğru olan paylaşmanın ve birlikteliğin güzelliğini hissettirmektir. Öğretmek bile değil. Çünkü çocukların iletişimleri kendilerine özgüdür. Onların dünyası bizmkinden farklıdır. Ne olur ozaman, o çocuk bu olay karşısında annesinin aldığı tavrı bilinç altına yerleştirir. Doğru karar veremez yalnız oldugunda bunu nasıl yapacağını şaşırır. Paylaşmayı öğrenmesi gecikir. Kendini ifade ederek bir isteğini dile getirmesi güçleşir..

Çocuk sahibi oluruz , evet anne de oluruz ancak doğru ebeveynler olmamız zaman alır. Çocuğunuzdan gelen sinyalleri kaçırmayın. Hatta diğer çocuklardan gelen sinyalleri de. Bunlarda çok mana gizli bence. Onların kendilerine yetemedikleri zamanlarda bir el oluruz bir kucak oluruz ancak onların hayatında bu şekilde var olmalıyız, bütünüyle bizim hayatımızın ve bedenimizin devamı değildir onlar. Onlar yenidir, nesildir, hayattır, doğadır. Doğal davranın. İstemeseniz bile çocuğunuzun iletitişm kurduğu bütün çocukları kendi çocuğunuzdan ayırt etmeyin. Bu şekilde

başarabileceğimizden eminim..

Sevgi ve saygıyla..